Jak wykazał test U Manna-Whitneya biegacze uzyskali istotnie statystycznie wyższe od osób niebiegających wyniki we wszystkich pomiarach, tj. Sit and reach test przed terapią, Sit and reach test po terapii, pomiar goniometryczny kończyny dolnej lewej przed terapią, pomiar goniometryczny kończyny dolnej lewej po terapii, pomiar goniometryczny  kończyny dolnej prawej przed terapią oraz pomiar goniometryczny  kończyny dolnej prawej po terapii. Z kolei nie ma istotnej statystycznie różnicy między osobami biegającymi i osobami niebiegającymi pod względem wielkości różnicy w teście Sit and reach przed i po terapii oraz pod względem wielkości różnicy pomiaru goniometrycznego kończyny dolnej lewej przed i po terapii. Różnica bliska istotności statystycznej ma natomiast miejsce w przypadku różnicy między pomiarem goniometrycznym kończyny dolnej prawej przed i po terapii. Znacznie większa różnica ta była wśród osób niebiegających, niż wśród osób biegających.